Polycratem Samium felicem appellabant.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Id est enim, de quo quaerimus. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Duo Reges: constructio interrete. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?

Sed si duo honesta proposita sint, alterum cum valitudine, alterum cum morbo, non esse dubium, ad utrum eorum natura nos ipsa deductura sit.

Easdemne res?: Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Bork: Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
Moriatur, inquit.: Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Quo modo?: Oratio me istius philosophi non offendit;

Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Et quod est munus, quod opus sapientiae? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Primum quid tu dicis breve? Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Et nemo nimium beatus est;
Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Bork
Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.
Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis
Epicurum nosse quam ceteros.

Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior,
philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.

Inquit, dasne adolescenti veniam? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;